Zniesławienie – Art. 212 K.K.
Zniesławienie – Art. 212 K.K.
Przestępstwo zniesławienia, nazywane także pomówieniem czy obmówieniem opisane zostało opisane w art. 212 Kodeksu karnego. Zgodnie z § 1 tego przepisu kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Surowsza kara grozi za realizację powyższego czynu za pomocą środków masowej komunikacji. W takim wypadku sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Do popełnienia przestępstwa zniesławienia może dojść np. za pomocą gestu, pisma czy w sposób werbalny.
Przestępstwo bezskutkowe
Przestępstwo zniesławienia należy zaliczyć do kategorii przestępstw formalnych. Oznacza to, że dla jego dokonania nie jest wymagane zaistnienie skutku w postaci poniżenia pomawianego podmiotu w opinii publicznej bądź też utraty przez niego zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Konieczne jest jedynie to, by zniesławiająca wypowiedź była zdatna do wywołania takiego skutku
Przestępstwo z oskarżenia prywatnego
Ustawodawca uzależnił możliwość pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej od woli pokrzywdzonego. Bowiem w myśl art. 212 § 4 k.k. ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego. Oznacza to, że pokrzywdzony sam wnosi akt oskarżenia do Sądu i samodzielnie pełni rolę oskarżyciela prywatnego. Przyjęcie takiego rozwiązania determinuje z pewnością dobro prawne, które chronione jest analizowanymi przepisami, a więc cześć. Pokrzywdzony musi sam dokonać oceny, czy jego cześć została naruszona oraz jakie środki zastosować dla jej prawnej ochrony. Wprawdzie w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego akt oskarżenia może też wnieść prokurator ale tylko gdy wymaga tego interes społeczny.
Wyłączenie bezprawności zniesławienia
W art. 213 k.k. zostały określone okoliczności, w których pomimo wyczerpania znamion przestępstwa z art. 212 k.k. czyn nie stanowi przestępstwa zniesławienia. Zgodnie z tym przepisem nie ma przestępstwa określonego w art. 212 § 1, jeżeli zarzut uczyniony niepublicznie jest prawdziwy. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut dotyczący postępowania osoby pełniącej funkcję publiczną lub służący obronie społecznie uzasadnionego interesu.
Tagi: Art. 212 k.k., Art. 213 k.k.