Uzasadnienie rozwodu
Uzasadnienie rozwodu
Aby Sąd mógł orzec o rozwiązaniu związku małżeńskiego przez rozwód., konieczne jest spełnienie przesłanek ustawowych. Podstawowe znaczenie ma wykazanie, że doszło do rozpadu więzi małżeńskich oraz, że rozpad ten ma charakter trwały.
Wyróżnić możemy trzy więzi małżeńskie: 1. duchową ? wiąże się z uczuciami, emocjami istniejącymi między małżonkami 2. fizyczna ? odnosi się do współżycia stron 3. gospodarcza ? dotyczy relacji finansowych między małżonkami, prowadzenia przez nich wspólnego gospodarstwa domowego.
Sąd orzeknie rozwód jeżeli stwierdzi na postawie zgromadzonego materiału dowodowego, że doszło do rozkładu powyższych więzi oraz że małżeństwo nie ma widoków na przyszłość, a co za tym idzie uzna rozkład pożycia małżeńskiego za trwały.
Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 1955-05-28, I CO 5/55 (Opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna i Izba Karna rok 1955, Nr 3, poz. 46)” zasadniczą przesłanką orzeczenia rozwodu jest istnienie powstałego z ważnych powodów zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżonków. Dlatego też w każdej sprawie o rozwód sąd obowiązany jest przede wszystkim wyjaśnić, czy rozkład istotnie nastąpi „.
Za rozpadem więzi małżeńskich mogą stać różne przyczyny, najczęściej wskazuje się na zdradę małżeńską, różnicę charakterów i światopoglądów, stosowanie przez jedną ze stron przemocy zarówni psychicznej jak i fizycznej. Jedkaże orzecznictwo dostarcza wieli innych przykładów, poniżej kilka z nich:
złe obchodzenie się współmałżonka z dziećmi drugiego małżonka (wyr. SN z 7.3.1953 r., C 2031/54),
2. złe prowadzenie się małżonka w przeszłości, bądź popełnienie przed zawarciem ślubu czynu w wysokim stopniu niemoralnego, w sytuacji gdy współmałżonek uważał go za osobę o wysokiej moralności, a pozyskanie informacji o takim zachowaniu wywołało
u niego rozczarowanie i niechęć do małżonka (wyr. SN z 31.5.1949 r., C 538/49),oskarżenie męża przez żonę o kradzież przedmiotu ze wspólnego mieszkania
i spowodowanie tym samym przeciwko niemu postępowania karnego, zakończonego wyrokiem uniewinniającym (wyr. SN z 18.9.1951 r., C 479/51).