Naruszenie miru domowego ? art. 193 k.k.
Naruszenie miru domowego ? art. 193 k.k.
Przestępstwo naruszenia miru domowego opisane zostało w art. 193 Kodeksu karnego, zgodnie z którym kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Przedmiotem ochrony tego przepisu jest niewątpliwie prawo człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane i do poszanowania jego prywatności.
Pojęcie ?wdarcie się?
Czyn sprawczy polegający na ?wdarciu się?, w doktrynie prawa odróżnia się od pojęcia ?włamania?. Przez ?wdarcie się? trzeba rozumieć bowiem wejście w dowolny sposób do cudzego miejsca chronionego, wbrew woli uprawnionego. Do wdarcia się może dojść np. przy użyciu siły, podstępu czy potajemnie. Podczas wdzierania się nie jest wymagana obecność osoby uprawnionej w danym miejscu.
Pojęcie ?osoba uprawniona?
Wyjaśnienia wymaga także pojęcie osoby uprawnionej, która żąda opuszczenia danego miejsca. Przyjąć należy, że jest to taka osoba, która na podstawie określonych przepisów prawa ma prawo do dysponowania danym miejscem w taki sposób, że dla innych osób, które nie mają takiego tytułu prawnego, owo miejsce przedstawia się jako cudze. Do katalogu takich osób zalicza się przede wszystkim właściciela, najemcę, posiadacza czy dzierżawcę. Żądanie osoby uprawnionej do opuszczenia jej domu, mieszkania, lokalu czy pomieszczenia ogrodzonego terenem musi mieć charakter wyraźny, jasny, stanowczy. Nie może więc być ono tylko dorozumiane.
Przestępstwo umyślne
Przestępstwo to może być popełnione tylko umyślnie, tzn sprawca musi mieć świadomość tego, że wchodzi bez podstawy prawnej i bez zgody uprawnionego do miejsca wskazanego w przepisie albo w miejscu tym pozostaje wbrew żądaniu osoby uprawnionej.
Tagi: Art. 193 k.k.