Trwałość rozkładu pożycia małżeńskiego.

Do uznania, że rozkład jest trwały nie jest konieczne stwierdzenie, że powrót małżonków do pożycia jest bezwzględnie wyłączony. Wystarczy oparta na doświadczeniu życiowym ocena, że w okolicznościach sprawy powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi. Należy przy tym mieć na uwadze indywidualne cechy charakteru małżonków (stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wytycznych z dnia 28 maja 1955 r. – OSN 1955, poz. 46).

Ponadto, fakt troszczenia się męża o żonę i dzieci, a także fakt przyjaznego ustosunkowania się do porzuconego małżonka, zupełnie nie przesądza o braku trwałego rozkładu małżeństwa, którego istotą nie jest nienawiść i niekulturalne odnoszenie się do siebie małżonków, ale tylko zerwanie stosunków intymnych bez nadziei powrotu do nich (orzeczenie SN z dnia 8 maja 1951 r., C 184/51, OSN(C) 1952, nr 1, poz. 21).